เคยได้ยินคนพูดกันว่า “แก่แล้วจะเลิกเที่ยว”

ขอบอกตรงนี้ ขีดเส้นใต้สามสิบสองเกือบจะสามสิบสามเส้น มากไป สองพอ ขีดเส้นใต้สองเส้นว่า “ไม่จริง”

ชีวิตในวัยเลข 3 เริ่มมีความมั่นคงในหน้าที่การงาน เริ่มมีเงินเก็บ สุขภาพยังดี
มั่นคงในหน้าที่การงาน แปลว่า พอจะจัดสรรวันลาได้ เจ้านายไม่ด่า (มากเท่าไร)
เริ่มมีเงินเก็บ แปลว่า มีเงินจ่ายค่ากินค่าเที่ยวได้
สุขภาพยังดี แปลว่า ไปเที่ยวไหว

ปัจจัยการเที่ยวก็มีแค่นี้ มีเวลา มีเงิน มีแรง
ก็ถ้ามีครบ ไม่มีใครหยุดเที่ยวหรอก

ตอนเป็นวัยรุ่น เราอาจไปที่ที่คนบอกว่า “น่าไป” “ต้องไป” “ถ้าไม่ไปจะคุยกับเขาไม่รู้…” อุ่ย แหะๆ
คือไปมันทุกที่ ทั้งแนวธรรมชาติ ภูเขา แม่น้ำ ทะเล แนวประวัติศาสตร์ โบราณสถาน พิพิธภัณฑ์ ไปจนแนวอโคจร ผับ บาร์

แต่นอกเหนือจากเวลา เงิน และแรง คนวัยนี้จะเริ่มรู้ “หัวใจ” ตัวเอง
เมื่อรู้หัวใจตัวเอง และปัจจัยท่องเที่ยวทั้งสามครบ เราจะเลือกว่าเราอยากไปที่ไหน
และไปเลย ไม่สนใจเงื่อนไขอื่น ก็ใจมันอยากไป

เราจะมีเพื่อนอยู่จำนวนหนึ่ง ซึ่งมีได้มากกว่าหนึ่งกลุ่ม
เราจะรู้ว่า ถ้าจะไปไหน จะไปกับกลุ่มไหน

อาจไม่ได้เห็นเราไปในที่ที่เราเคยไป แต่เราไม่ได้หยุดเที่ยว
เราไม่ได้บอกว่าที่เหล่านั้นไม่ดี (ที่ไม่ดีหรือที่ลุ่มๆ ดอนๆ เราก็ยังไป) เราแค่ไม่อยากไป

ทุกอย่างเป็นตามวัย แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่สัมผัสเลข 3 จะเป็นเช่นนี้
แต่ทุกคนจะเป็นเช่นนี้ในสักวันหนึ่ง อย่างแน่นอน

WELCOME ^^