“เดินสยามอยู่เฉยๆก็มีพี่คนหนึ่งแนะนำตัวเองว่าเป็นโมเดลลิ่ง ให้นามบัตรมาแล้วนัดเข้าไปถ่ายรูป ทำอย่างไรดีคะ”

ตอบง่ายมากครับ ถ้าไม่สนใจก็โยนนามบัตรทิ้งไปได้เลย แต่ถ้าเป็นเช่นนั้นคงไม่นั่งอ่านบทความนี้หรอกเนอะ เมื่อสนใจก็อย่าชะล่าใจครับ นามบัตรที่ได้มาต้องมีชื่อนามสกุล เบอร์ติดต่อ สถานที่ตั้งสำนักงาน อีเมล์ เวบไซต์ แนะนำว่าให้โทรศัพท์เข้าไปสอบถามดูที่เบอร์ 02 เช็คว่าเบอร์จริงหรือไม่ เข้าเวบไซต์ดูรายละเอียดต่างๆ แล้วพิจารณาความน่าเชื่อถือ ถ้าพอไหว มีแววว่าจริง อ่านต่อ (แต่ประเภทมาลอยๆ แจกเบอร์ ขอเบอร์เฉยๆ แล้วนัดให้ไปเจอเลย ระวัง)

เมื่อคิดแล้วว่าน่าจะเป็นโมเดลลิ่งจริงๆ ก็นัดหมายเข้าไปทำประวัติและถ่ายภาพ ซึ่งขนไปเถอะครับ คุณพ่อคุณแม่คุณแฟนคุณเพื่อน ไม่ต้องเกรงใจว่าเดี๋ยวพี่โมจะคิดว่าเราไม่ไว้ใจเขา คือเราหาคนไปเป็นเพื่อนเพื่อความปลอดภัย แต่ก็ไม่ต้องขนกันไปทั้งหมู่บ้านอันนั้นเกินไป เมื่อไปถึงก็สังเกตบรรยากาศ ที่ที่ดีกับที่ที่ไม่ดีฮวงจุ้ยมันต่างกันครับ เชื่อในสัญชาติญาณตัวเองได้ คุณพ่อคุณแม่สามารถอยู่กับเราได้ตลอดเวลาแม้กระทั่งตอนถ่ายรูป ประวัติต่างๆกรอกไปตามความจริง ความสามารถ งานที่รับได้ และเงื่อนไขต่างๆกรอกตามจริง (เช่น สามารถเปลี่ยนทรงผมสีผมได้หรือไม่ สามารถเต้นรำได้หรือไม่)

มีเทรนเนอร์ที่ยิมมาปรึกษาว่าไปถ่ายรูปที่โมเดลลิ่งแห่งหนึ่งแล้วถูกถ่ายแบบถอดเสื้อถอดกางเกงเหลือแต่กางเกงชั้นใน โดนหลอกหรือไม่ อันนี้ต้องพิจารณาเป็นกรณีครับ กรณีพี่คนนี้ไม่น่าจะโดนหลอกเพราะคาดว่างานที่เหมาะกับพี่เขาอาจรวมไปถึงงานแฟชั่นชุดว่ายน้ำ เป็นธรรมดาที่โมจะขอดูความสมบูรณ์ของรูปร่าง อยู่ที่การพูดคุยและตกลงกัน แต่อย่าได้กังวลนะครับ ถ้าเขาจะให้เราถอดแต่เราจะไม่ถอด โมบังคับเราไม่ได้ครับ ส่วนถ้าเราเป็นเด็กใสๆธรรมดาประเภทเหมาะกับงานขนมขบเคี้ยวทั่วไปแล้วถูกบังคับให้ถอด แนะนำให้ถอยครับ

สำคัญที่สุดคือ การทำประวัติและถ่ายภาพ ทั้งหมดต้องฟรีครับ เราต้องไม่จ่ายอะไรเลยสักบาทเดียว จำไว้ครับ ทำงานกับโมเดลลิ่ง ได้งาน ได้เงิน โมหักเงินตามตกลง ที่เหลือให้เรา นี่คือหลักการ

ก้องเองเคยเจอมากับตัวครับ ได้รับการติดต่อจากโมเดลลิ่งที่หนึ่ง ก็เข้าไปดูเวบไซต์ เจอบางอย่างประหลาดคือ เขียนไว้ว่าถ่ายรูปและทำประวัติฟรี แต่ถ้าอยากให้มีรูปลงหน้าเวบจะต้องจ่ายเงิน 3,000 บาท และถ้าจ่าย 5,000 บาท จะได้ลงเป็นรูปในหน้าแรก ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าพาเพื่อนมาสมัครลงรูปหน้าเวบจะได้รับเงินเพื่อนหนึ่งคน 500 บาท

ฟังดูแปลกๆใช่ไหมครับ แรกเลยก้องตัดสินใจไม่ไปหา แต่โดนตามบ่อยมากก็เลยเอาวะลองดูสักตั้งให้เห็นกับตา ไปคนเดียวเลย (ไม่ควรนะครับ) ไปถึงโมเดลลิ่งนี้เป็นลักษณะโฮมออฟฟิส เข้าไปก็มีรูปถ่ายนายแบบนางแบบแหะอยู่มากมาย พี่โมก็มาแนะนำเปิดอัลบั้มให้ดูถึงน้องๆที่ประสบความสำเร็จจากโม ซึ่งตัวท้อปของที่นี่ก็เป็นนักแสดงที่ ด้วยความเคารพ นานๆจะเห็นในจอทีวีสักครั้ง ระหว่างการพูดคุยพี่โมจะเน้นย้ำถึงประโยชน์ของการมีรูปลงเวบตลอดเวลา

จากนั้นพี่โมให้ไปอีกห้อง นั่งดูวิดีโอเกี่ยวกับการทำงานของโม แน่นอนว่าเนื้อหาก็เน้นย้ำเรื่องการมีรูปลงเวบ จู่ๆก็มีคนเข้ามาอีกสองคน มานั่งดูด้วยเหมือนเป็นเด็กที่จะมาสมัครเหมือนก้อง แต่จะคอยถามพี่โมตลอดว่ามีรูปลงเวบแล้วดีอย่างไร พร้อมกับคุยกันว่าเออ 5,000 นี่ไม่แพงเนอะ แถมจะชวนเพื่อนมาสมัครครบสิบคนก็ได้เงินคืนแล้ว คุ้มค่ามาก พี่โมก็หันมาถามว่าก้องคิดว่าไง ก้องก็ยืนยันไปว่าไม่จ่าย ไว้ได้งาน ได้เงิน พี่โมก็หักไป พี่โมว่าโมนี้ไม่ใช้ระบบนั้น คุยกันสักพักก้องก็ขอตัวลากลับ สรุปคือโดนหลอกครับ โมเดลลิ่งปลอม

แต่ประสบการณ์กับโมเดลลิ่งจริงๆก็มีนะครับ ก็ไปทำประวัติถ่ายรูป(ใส่เสื้อผ้าปกติ) ไม่นานพี่โมก็ส่งไปแคสงาน แล้วไม่ได้ และหลังจากนั้นก็ไม่มีโมไหนติดต่อมาอีกเลย

แต่ แต่ ไม่มีโม ก็ไม่ได้แปลว่าจะไม่มีงานนะครับ ครั้งหน้า เจอกัน